ÇİMENİN VAADİ 5. Mardin Bienali, gizemli bir evrensel politikaya, ya da feragat kavramını içselleştiren bir sosyal-ekoloji ihtimaline doğru keşfe çıkıyor. Bu keşfin arka planını hem sayıları bir sel gibi büyüyen hakları ellerinden alınmış insanlar ve insanlardan ötesi, hem de gerçekten yükselmekte olan deniz seviyeleri oluşturuyor. Yaygınlaşan güvenlikli siteler ve lüks kıyamet sığınakları, mültecilerin geçişini engellemek için yapılan yüzen deniz duvarları ve bariyerleri, düşman mimariler ve şirketleşmiş ulus devletlerin ayrımcı politikaları; tüm bunlar kapitalist kuşatmanın yayılımının işaretleri. Bu kuşatma, insanların ezici çoğunluğunu refahın dışında tutmayı başararak Şili’den Hong Kong’a kadar milyonları paydaş oldukları kırılganlıklar üzerinden birleştirdi ve kazara da olsa kolektif bir prekarya yarattı. Tabii coğrafi ve kültürel farklılıklarımıza rağmen bizi bir araya getiren evrensel bir erişim aracı olan küreselleşmenin altı, milliyetçi hükümetler tarafından sistematik olarak oyulmakta. Hükümetler bu makineler aracılığıyla ülkelerinin işgal edilmekte olduğu ve insanların işlerinin, sosyal güvencelerinin ve yaşam biçimlerinin tehdit altında olduğu imgesini yaratarak kitleleri terörize ediyor; oysaki tüm bu tehditleri bizzat hükümet adı altında kendileri yaratıyorlar. Peki insanların hak ve kaynaklarına göz diken bu kapitalist işgaller bütünü ile bunların yarattığı, sayısı artmakta olan mülksüzleştirilmiş devasa kalabalıklar arasında oluşan bu açmazdan nasıl kurtulacağız? Bu sergi küresel mülksüzleşmenin varoluşsal bir kördüğüm olduğu fikrine şüpheyle yaklaşarak, aksine bu mülksüzleşmenin kapitalist yayılımın başlangıç noktasına döndüğüne, onun mantığının ve değerlerinin ters yüz edildiğine işaret ettiği düşüncesiyle ve bu sistemin terk edilişinin ortaya çıkaracağı, ebeveyn-çocuk ilişkilerine dayanmayan sosyallik, yerel egemenlikler ve yaratıcı dayanışmalar üzerine kurulu yeni bir düzen ihtimali ile ilgilenecek. Eğer toprağın ve bahşettiği hediyelerin kapitalizmin hegemonik ve tekelci eğilimleri tarafından zehirlendiği düşünüyorsak, bunun yatıştırılmasının ve geri kazanılmasının yöntemi tasavvufi sevgi hatlarından, örneğin sosyal benliğin bireysellikten ve bölgesellikten kurtulmasından, bütünü elde edebilmek için parçalardan feragat edebilmekten geçmelidir. Bu sergi takas, cömertlik ve mütekabiliyet ruhuyla işleyen armağan ekonomileri kavramına geri dönerek alternatif mülkiyet, kaynak paylaşımı, arazi kullanımı ve ilişkisellik modelleri benimseyen yerli bilgelikler ve yerel tarihlerin yanı sıra, özerk idareler, sürdürülebilir ekonomiler ile tarımsal ve ekolojik hareketler alanında gerçekleştirilen radikal deneyleri de bir araya getirecek. İşin aslı böyle bir anı daha şimdiden deneyimlemeye başladık; aşırı yüklenme belirtileri gösteren bir sistemin içerisinde gerçekleşen arızalara şahitlik ediyoruz. Bu kısa ömürlü sosyal ekolojiler, hem egemenlik ve bir arada var olmanın yeni modellerinin test edildiği laboratuvarları simgelemeye, hem de devletin statükoyu korumak için beslediği şiddetin odak noktası olmaya başladılar. Kişi, mülksüzleştirilmeyi özgürleşmenin ön koşulu olarak görerek, yavaş yavaş etrafımızı çevreleyen harabeleri çok daha kozmopolit, yerleşik, empati sahibi ve eşitlikçi olan yeni bakım ekolojilerini hizmete sokmak için büyük bir manevi kaynak yaratmak üzere bir araya getirmeye başlayabilir. Medeniyetler beşiği olarak bilinen Levant bölgesine odaklanan 5. Mardin Bienali, dünyanın çeşitli yerlerinde kültürel üretim yapan ve bu düşsel önermenin ön saflarında yer alan kişilerin buluşmasına tanıklık edecek. Küratör Adwait Singh Yeni Delhi merkezli bağımsız küratör, teorisyen, editör ve yazar. Master çalışmasını Goldsmiths’te tamamladıktan hemen sonra, 2016’da Kochi’de yapılan Öğrenci Bienal’ine katılmıştır ve o zamandan bu yana Hindistan’da kar amacı gütmeyen çeşitli organizasyonlar için, genç sanatçılar ya da genç sanatçılarla workshoplar ve sanat projeleri gerçekleştirmektedir. Son zamanlarda düzenlediği sergiler arasında “Caressing History” – Premaya Art Foundation için beden-temelli bir historiyografinin olasılıklarını araştıran bir grup sergisi (Yeni Delhi, 2018) ve “Mutarerium” – Mumbai Art Room’da, çıkış noktası olarak altıncı yokoluş tezini alarak insan-dışı-her şeyin evrimsel zaman çizelgesini sorgulayan bir proje (Mumbai, 2019) – bulunmaktadır. Bir sanat yazarı olarak Adwait, zamanını bağımsız sergiler ve alternatif sanat pratiklerini teorize ve dokümante etmeye adamaktadır. Bienal Ekibi Destekleyenler Bireysel Destekler Şentürk Fahralı Gülin – Emre Dökmeci Sernur Çiftçi İnci Aksoy Muammer Brav Nuray Tekin Cengiz Temel Ahmet İren Leyla Karasu Pekkan Füsun Aygüler Hatice Leyla Ersin Şule Umar Cengiz Yasemin Semercioğlu Güldal Turgut Bülent Sarper Destekleyen kurumlar Basın Destekçileri Televizyonlar Mekan Destekleyenler